Vakanties brengen bestaande structuren in de war. Op alle vlak. Zo vraagt Loïc elke dag of hij naar school moet, wil hij plots ijs als ontbijt en chips als middageten. Alsof dat niet volstaat wil hij ook niet meer gaan slapen en al zeker niet in zijn eigen bed.
Gisterenavond viel hij voor het eerst deze vakantie vrij makkelijk in slaap, weliswaar in ons bed, want het zijne wordt (volgens hem dan toch) geteisterd door koeien en vlinders. Pedagogisch compleet onverantwoord, waardoor een verhuis van ons naar zijn bed zich opdrong. Zo geschiedde en Kleineman snurkte vrolijk verder in zijn eigen bed. Problem solved.
Vannacht om 4u53 werd er op de deur geklopt en strompelde een half slapende Kleineman naar binnen. Koeien! Vlinders! Ik wil hier slapen! Toegegeven, ik had na een behoorlijk intense dag geen zin in gedoe en wou eigenlijk alleen maar verder slapen. Dus maakte ik plaats en verhuisde ik rustig naar zijn bed.
Toen iedereen rond 8u30 wakker was kon ik het niet nalaten even te polsen naar het probleem.
Ik: Loïc, waarom ben jij vannacht naar ons bed gekomen?
Loïc: Euh mama, ik was wel hier gaan slapen he?
Ik: Ja Loïc, maar jouw bed is in jouw kamertje he. Dit is mijn bed!
Loïc: Mama! Jij hebt mij wel weggeduwd naar mijn bed he! Jij mag mij niet zo duwen zuhhhhh! Eigenlijk is dat niet lief van jou!
Juist ja. Nog één week vakantie. Dan weer school. Structuur enzo.