Nine one one, nine eleven, een geladen getal, een geladen datum. Dit jaar niet in het minst voor ons gezin.
Op 11 maart poste ik op deze blog een bericht dat we Groteman Siebe hadden aangemeld voor een opname in Fioretti, een instelling waar ze speciale kinderen als hem observeren en proberen te doorgronden. Op 11 september, na een wachttijd van exact een half jaar wordt Siebe effectief opgenomen. Met de meest gemengde gevoelens ooit, maar tegelijk met de grootste overtuiging dat het op deze manier niet meer verder kan. Niet voor ons, maar ook niet meer voor hemzelf.
Ik hoop keihard dat we volgend jaar deze tijd terug de blije, levenslustige Siebe mogen zien die hij vroeger altijd was. Ik hoop dat er een dag komt dat ik hem kan uitleggen hoe moeilijk ik het had om hem te laten gaan, maar tegelijk geen andere keuze had dan te moeten kiezen voor zijn en onze veiligheid. Ik hoop dat ik hem ooit kan zeggen dat het het enige juiste voor hem was.
Samenleven met een kind met een mentale beperking en gedrags-emotionele stoornis is geen evidentie. Ik durf zeggen dat de laatste maanden en vooral weken de zwaarste ooit zijn geweest. Ik prijs mezelf gelukkig een aantal kanjers rond mij te hebben die luisteren, hun mening durven geven en niet bang zijn om mij met de neus op de feiten te drukken. Zonder hen was ik niet meer de Mama Nono die ik vandaag ben.
Ik laat mijn Groteman volgende woensdag met een heel klein maar tegelijk overtuigd hart vertrekken. Hij heeft hulp nodig en wij zijn hem dat verschuldigd. Ook al doet dat verdomd veel pijn.
Baf. Punt.
7 reacties
Maateke ik wens jullie heel veel sterkte… Het is inderdaad de enige en juiste keuze voor iedereen.. Ik hoop samen met jullie dat het een goed resultaat zal opleveren en dat jullie ooit, allemaal samen, terug een gelukkig en hecht gezin kunnen zijn!
Dikke knuffel aan iedereen
Suzy
veel sterkte voor jullie allemaal, ik ken die instelling niet maar blijf geloven dat hij er volgend jaar beter uit zal komen. Zal dit gemakkelijk zijn? Nee maar probeer de moed niet te verliezen. Dikke knuffel
Sharon, als jouw moederhart deze beslissing maakt, dan kan het alleen maar de juiste zijn. Ze zullen ginder goed voor hem zorgen, en hier zijn er vrienden en familie die voor jullie zullen zorgen. Kop op!! Blijf erin geloven en alles komt goed. Knuffel, Sigrid en Peter
Mijn lieve vriendin,
Sla er julllie door, neem tijd en rust om je leven en andere kids ook wat adem te geven. Kom even op de plooien. Het zal hard zijn, maar het is de juiste keuze. Zin in een babbel? We zijn er voor jullie x
Respect voor jou, enorm sterke madam! Deze periode brengt hopelijk wat rust voor iedereen. Dikke knuffel.
Wooow, heavy… Maar jullie komen er vast en zeker sterker uit ! Allemaal ! En daar draait het toch om he… Big hug
Lieve Sharon, er zit niets anders op en wat moet gebeuren moet gebeuren; als er een andere optie was hadden jullie deze maar wat graag gekozen. Het is een goede beslissing. Voor jullie en voor Siebe! Ik denk veel aan jullie en wens jullie woensdag heel veel sterkte! Altijd welkom hier…