2019 zal wat mij betreft niet de geschiedenisboeken ingaan als het beste in jaren.
Iedereen die ons van dichtbij kent weet dat de zorgen omtrent onze Groteman ons afgelopen jaar immens veel parten hebben gespeeld. Het was intenser en heftiger dan ooit en meer dan eens werd ons gezin stevig door elkaar geschud. We moesten inzien dat het zo niet meer verder kon. Dat we hulp nodig hadden en dat we vooral in het belang van iedereen de juiste keuze moesten maken.
Ik schreef het hier al: op 11 september werd onze Groteman opgenomen in Fioretti, een instelling voor speciale kinderen als hij. En hoewel hij daar de beste zorgen krijgt beseffen we elke dag meer en meer dat we er nog lang niet zijn, en er waarschijnlijk ook nooit echt gaan geraken. Ook voelen we nu pas hoe groot de impact van de afgelopen jaren is geweest op ons allemaal. Niet in het minst op Kleineman. Opgroeien met een speciale broer als die van hem is immers verre van een evidentie voor een kerel van 5.
Hoewel 2019 grotendeels ‘overleven’ was durf ik tegelijk ook zeggen dat het ook best wel een rijk jaar was. Ik heb keihard gevoeld, geweend maar evenzeer gelachen. Dankzij 2019 weet ik perfect wat we aan wie hebben en kan ik daar alleen maar dankbaar om zijn.
Dankjewel ouders, dankjewel nichtje en neefje, dankjewel vriendjes en vriendinnetjes en vooral ook dankjewel BFF, voor alle steun, berichtjes en babbels maar vooral voor de goesting in 2020…
1 reactie
Hey maateke… 2019 was inderdaad een heel zwaar jaar voor jullie hele gezin! Realistisch zoals jullie zijn weten jullie ook dat dit jullie alleen maar sterker maakt als gezin. Ik hoop en ik wens dat 2020 een jaar wordt van heel veel liefde, sterkte en moed. En ik weet ook dat jullie der altijd voor elkaar zullen zijn, vooral voor Loïc. Jullie geven hem al de liefde die hij nodig heeft in deze moeilijke jaren. Weet dat ik, op mijn manier, der altijd ben voor jullie. Een hele dikke knuffel voor jullie allemaal! Xxx