Dag Loïc,
Toen jij gisteren in Ibiza style in je bedje lag (beentjes over elkaar, armpjes achter je nekje), was ik eventjes ‘weg’. Niet alleen letterlijk als in ‘ergens anders’ maar vooral ‘weg’ binnenin. Er zijn zo van die momenten, in dit geval avonden die je nooit vergeet, wel gisteren was er zo eentje.
Weet je Loïc, dat ik je ontzettend veel van die avonden toewens? Avonden waarop je echt voelt met gans je lijf hoe graag je iemand ziet. Avonden die ook zwaar zijn, omdat je niks liever wil dan de pijn die die iemand voelt te verlichten maar dat simpelweg niet kan. Avonden waarop je beseft hoe waardevol en hoe sterk jarenlange vriendschap is. Avonden waarop je weet dat dat soort graag zien doodgewoon voor altijd is.
Over een paar jaar lezen jij en ik deze blog samen en zal ik je vertellen wie mij dat gisteren allemaal deed voelen. Ik hoop heel hard dat tegen dan de persoon in kwestie ook voor jou even speciaal zal zijn als vandaag voor mij.
En als die persoon dit leest dan hoop ik dat deze babbel een even warm gevoel geeft als ik dat gisteren mocht ervaren.
1 reactie
Mooi !