Dag Peer,
Oh ja, eerst eventjes duiding geven rond de koosnaam ‘peer’.
Voor mij voelt dat zo evident als maar kan, maar gisteren dacht ik ineens ‘tiens, moest ik iemand z’n kind appelsien horen noemen zou ik wellicht ook (heel) eventjes raar opkijken.’ Alle begrip dus voor mogelijks fronsende wenkbrauwen maar je blijft mijn peer. Trouwens is het je broer Siebe die daar mee afkwam, dus don’t blame me. Ok, voor hem ben je Meneertje Peertje. Maar ik hou het gewoon op peer. Dit terzijde 🙂
Awel peer, je hebt onze de laatste weken behoorlijk in de draai gehouden. Om de één of andere reden spelen jouw neutrofielen (soort wittebloedcellen voor de liefhebbers) sedert jouw geboorte af en toe met jouw schattige voetjes. Soms gaan ze zonder enige reden naar beneden en zorgen ze ervoor dat je op dat moment een gratis attractie bent voor bacteriëen en infecties. Gelukkig blijk je zelf toch sterk genoeg om die hufters de laan uit te sturen en gebeurt er doodgewoon niks. Nu ja, bij jou tenminste niet. Bij mij daarentegen ongelooflijk veel.
2 weken terug was het dus van dattem. In de wetenschap dat je er ongelooflijk goed uitziet, schaterlachte als we binnenkwamen in het nieuwe Maria Middelares ziekenhuis, en het gewoon allemaal supergoed doet was de controle eigenlijk een beetje routine.
Het telefoontje later op de avond was dan ook een ijskoude douche. 350 neutrofielen, in plaats van voordien 1100 en in plaats van de min of meer vereiste 1500. Vooral met het vooruitzicht van een weekendje MoviePark was dat ongelooflijk weinig.
Toen kwam ineens de rollercoaster van emoties, twijfels en vragen. Waarom kreeg je plots die dip terwijl je tegelijkertijd blaakte van gezondheid? Zouden we dan toch weer doorverwezen worden naar de UZ-hematoloog? Ging de akelige beenmerg-punctie weer ter sprake komen?
Nu ben ik van nature niet bepaald madam positivo maar toen voelde het alsof ik voor het allereerst sinds jouw bestaan echt bang was. Precies of ik besefte dat de perfecte buitenkant geen garantie is voor een even perfecte binnenkant, en ook nooit zal zijn.
De kinderarts wou je meteen zien. Kijken of er nergens een infectie te bespeuren was. Het vooruitzicht was duidelijk: infectie = geen weekendje weg en direct antibiotica opstarten, geen infectie = dag erna opnieuw bloedtest. Opnieuw was er nergens een infectie te bespeuren en moesten die neutrofielen van jou de dag nadien weer netjes in de rij gaan staan om geteld te worden. Uitgerekend die dag besloot de neutrofiel-telmachine mijn geduld nog meer op de proef te stellen door een paar uur dienst te weigeren. Leuk. Tof, zo’n hypermodern ziekenhuis, maar nog toffer als jouw neutrofielen er ook mooi kunnen geteld worden. Pas om 22u bracht de (supersympathieke) kinderarts het verlossende nieuws dat je ineens 1750 neutrofielen bleek te hebben. ‘Mevrouw, als je op weekend wil gaan, het is nu de moment’. Oef, wij weg.
En toch… stonden we de maandag al terug in het ziekenhuis. Deze keer met ‘spruw’. Nu ja, ook geen ramp want de Daktarin-zalf die het moest oplossen bleek ongelooflijk goed in de smaak te vallen. ‘Geen zorgen maken mevrouw’ maar toch best volgende maandag eens terugkomen om de neutrofielen te tellen. Juist ja…
Die maandag was gisteren. Weet je peer, ik was weer bang. Bang voor weer een dip. Gelukkig bleek het onterecht want deze morgen verschenen er niet minder dan 1740 neutrofielen op het scorebord. Oef. Pas over 2 maand terug testen…
Way2 go kleine man. Doe me dat wel nooit meer aan, wil je?
2 reacties
Laat me even nog iets kleins verduidelijken rond je ‘bijnaampje’ lieve Loïcje… Zoals je weet zijn je mama nogal Apple zotjes en aangezien zij grootste plannen voor je hebben en ze er zeker van zijn dat je de nieuwe Jobs wordt van het nieuwe, hippe, nog groter merk Peer was deze bijnaam van je grote broer de perfecte keuze van grote broer ?. Één ding kan ik je met grote zekerheid zeggen, je mama zorgt ervoor dat je met de meeste liefde wordt omringt en zo ben ik ook ooh zo zotjes van jou. Dikke knuffel, tante Daggi ☺️
Grrr… Loïcje, je moet voor 1 ding zorgen als je de nieuwe iPhone uitvindt, schakel die autocorrectie uit want er zijn zo een mensen als die tante van je die niet nalezen voor ze iets posten en dan kan het er nogal belachelijk uitzien! En Peer, ik word sowieso jouw eerste aandeelhouder!