Dag Loïc,
Jongens toch, morgen word jij gewoon al 11 maand. Oud genoeg dus voor een iets serieuzere babbel.
Weet je Loïc, vandaag zou mijn pa 66 jaar zijn geworden. Bovendien was het vorige vrijdag exact 6 jaar geleden dat hij stierf. Het was, op z’n zachtst gezegd, niet altijd rozengeur en maneschijn tussen ons twee, vaak zelfs het tegenovergestelde. Niettemin, weet ik, ondanks de vaak dubbele gevoelens dat ook hij je een kanjer had gevonden.
Er komt een dag dat ik je over hem ga vertellen. Misschien soms een beetje selectief wel, kwestie dat ik (om in de context van vorige post te blijven) best wel mijn peer met hem beleefd. Maar als er iets is wat ik de afgelopen 6 jaar heb geleerd dan is het wel dat negatieve herinneringen vervagen en de goeie scherper worden. Voilà, met dat in het achterhoofd, staan er je nog ferme verhalen te wachten.