Babbel 16 met Loïc

Dag Loïc,

Weet je, er is eigenlijk maar één reden waarom ik hier al 2 maand niks kwam vertellen. Jou bewonderen is immers een quasi full-time bezigheid… Melig, ik? Kan goed zijn, maar het is gewoon de waarheid. Morgen word jij zomaar eventjes 14 maand. Zot snel… Inmiddels nam je het vliegtuig alsof het niets was, plonste je in een Tenerifiaans (dat zeggen ze toch zo hé?) zwembad, maak je kruip-alike bewegingen en tetter je erop los. Het enige wat zo’n beetje status quo schijnt te blijven is het tandenverhaal. In tegenstelling tot de meeste leeftijdsgenootjes neem je al maanden genoegen met 2 weliswaar prachtige mini tandjes. The best is yet to come, kerel. Voor je het weet ben je klaar voor het betere côte à l’os kluifwerk. Alles op z’n tijd.

Zei ik nu werkelijk ‘alles op z’n tijd?? Ik die me af en toe waag aan het kunstmatig in positie brengen van je klein poepke, teneinde je op elegante wijze te laten kruipen? Mea culpa. Ben ik niet degene die je alle dagen opnieuw met getuitte lippen het principe ‘zoen’ probeert duidelijk te maken? Hmm…

Wel niet simpel zo, dat mama zijn. Anyway, doe jij maar gewoon verder zoals je bezig bent. Ik vind het zalig.