Ok, dit wordt alweer geen evidente post. Maar wel een noodzakelijke.
Eerlijk zijn met jezelf, met de mensen die je graag ziet en met de buitenwereld is niet altijd simpel. En tussen de intentie en de uitvoering zit vaak veel angst. Angst om pijn te doen, angst om te verliezen. Je hart volgen, keuzes maken, overtuigd zijn van het moois dat eraan komt en tegelijk respectvol zijn ten aanzien van wat was en wie was. Allemaal niet simpel.
Graag zien is soms ook loslaten. Loslaten om te beseffen dat er soorten graag zien bestaan. Loslaten om als een betere versie van jezelf verder te gaan. Loslaten om in te zien dat je elkaar daarmee nieuwe kansen geeft. Loslaten met in je achterhoofd de gerustheid dat je wegen niet scheiden maar dat je op elk kruispunt met elkaar kan praten.
Soit, ik heb keuzes gemaakt. Wij hebben keuzes gemaakt. Geen makkelijke maar wel eerlijke. Eerlijk met mezelf. Eerlijk met onszelf. Eerlijk met iedereen die we graag zien. Eerlijk met de buitenwereld. Ik geloof dat we daarmee het juiste deden. Hoe moeilijk ook.
Het voelt soms ook ongepast om blij te zijn maar tegelijk besef ik dat het tonen van dat blij zijn ook belangrijk is voor iedereen rondom ons. Ik geloof dat wanneer je iemand echt graag ziet, op welke manier dan ook, kunnen blij zijn voor elkaar, het mooiste en strafste is wat er is.
Ik zie graag. Wij zien graag. En jullie mogen het nu allemaal weten ook.