Voor altijd

Dag Loïc,

Er komt sowieso een moment waarop wij deze post samen zullen lezen. Toegegeven, ik vind het geen gemakkelijke. Ik heb deze blog en alle eerdere die ik daarvoor had altijd beschouwd als een uitlaatklep. Als een manier om ongestoord en vaak ook onverbloemd gedachten en gevoelens te uiten. Precies om die reden vind ik het deze keer lastig.

Een week geleden zetten C. en ik definitief onze handtekening onder een EOT document en daarmee ook een gezamenlijk punt achter een relatie van 14 jaar en bijna 13 jaar huwelijk. Voor sommigen een donderslag bij heldere hemel, voor anderen een logische stap.

Ik ben nooit fan geweest van ‘vluchtige’ dingen. Maar soms moet je durven toegeven dat ‘voor altijd’ alleen maar juist is als beide partijen zich daar goed bij voelen, en straffer nog, er ook beter van worden.

Weet je Loïc, mama ben je nooit zomaar voor eventjes. Dat ben je sowieso voor altijd. Ik ben dan ook echt ongelooflijk blij en dankbaar dat jij al bijna 7 jaar mijn Kleineman bent. En hoewel ik het bijzonder moeilijk heb met de gedachte dat ik jou binnenkort 5 op 14 dagen zal moeten missen weet ik dat ik dankzij jou zeker ben van die ‘altijd’ waar ik zo ontzettend veel nood aan heb.

Ik hoop dat C. en ik er zullen in slagen om jou apart van elkaar twee warme thuisjes te geven. Om jou het gevoel te geven dat je bij ons allebei terecht kan met eender wat. Om jou te laten opgroeien tot een nog straffere gast dan je nu al bent. Om jou los van elkaar en elk op onze manier doodgraag te zien en om elkaar daarin te respecteren.

De laatste 3,5 maand waren bijzonder heftig. Ook jij weet dat als geen ander. Net daarom snak ik naar rust. Naar een nieuwe start in ons nieuw huisje. Ik besef heel goed dat het niet altijd simpel zal zijn. Dat ik zal moeten wennen aan zoveel nieuwe situaties en dat er ongetwijfeld ook moeilijke momenten zullen komen. Tegelijk weet ik ook dat ik nooit echt alleen alleen zal zijn en dat ik op termijn wellicht zal leren genieten van dingen waar ik onbewust al lang niet meer aan toe kwam.

Elk verhaal kent 2 kanten. Ook dat van C. en mij. Feit is dat wij destijds voor elkaar hebben gekozen en nu na 14 jaar elk onze eigen weg gaan. Jouw geboorte op 1 augustus 2014 zal voor altijd onze mooiste gezamenlijke herinnering blijven en ik kan maar hopen dat die ertoe bijdraagt dat wij met respect voor elkaar allebei jouw ouder kunnen zijn, en echt voor altijd.