Naast een fantastische Kleineman hebben wij ook een geweldige Groteman. Iedereen die ons kent weet dat Groteman een speciale jongen is. Speciaal op zowat alle vlak, maar vooral heel speciaal voor mij. 6 maand was hij toen hij een dikke 11 jaar geleden mijn leven binnenrolde. Plots had ik een zoon, eentje met een speciale handleiding.
Nu veel dokters, orthopedagogen, begeleiders, revalidatiecentra, centra voor ontwikkelingsstoornissen, kinderpsychiaters en outreach-teams verder moeten we vaststellen dat we nergens staan. We verliezen controle over de situatie, over onze zoon en worden gedwongen te ondergaan en braaf aan de zijlijn toe te kijken tot wanneer het systeem de tijd rijp acht ons te helpen.
Ik ben kwaad. Razend zelfs. Ik zie mijn Groteman doodgraag. Ik heb alles gedaan wat er ook maar binnen mijn macht lag om hem te helpen. Ik heb gebeld, geschreven en ontzettend veel gepraat. Deze middag nog. Toen ik hem met het allerkleinste hart ooit moest aanmelden voor een tijdelijke observatie-opname in de kinderpsychiatrie.
Hij verdient het om geholpen te worden, nu en vandaag. Wij zien af, maar hij des te meer. Ik wil terug voelen dat hij blij is, ik wil hem horen lachen, ik wil hem zien leven. Maar goed, daar denkt het systeem dus anders over. Ze gaan immers eerst een boom opzetten of onze vraag al dan niet ontvankelijk wordt verklaard en zo ja komt hij op een wachtlijst terecht. Een maand of 6 wachten en het is aan hem. Intussen moeten wij maar zien te overleven en toekijken hoe ons kind getormenteerd wordt door iets waar hij niet eens zelf kan tegen vechten.
Ongehoord. Ronduit schandalig.
5 reacties
Lieve familie, lieve Groteman, wat een verhaal, wat een situatie waarin men geen oplossing kan zien en waar het gevoel van machteloosheid de bovenhand neemt. Eén ding is zeker, de moed niet laten zakken en tonen aan die jongen dat je er in gelooft. Veel sterkte maar vooral veel liefs. Moniek
Merci Moniek, heel lief x
Hi lieverd,
Als ik dit lees moet het hartverscheurend zijn om te moeten wachten, na alle engelengeduld die jullie al hebben gehad.
Om te zien dat Siebe hier onder lijdt, want ja, ook ik geef toe dat ik soms meer aan die 4 anderen denk, hoe dit jullie leven hypothekeert, hoe Fem het altijd meemaakt, hoe je schrik moet hebben voor Loicje, of schrik dat Siebe te sterk wordt en zichtzelf niet meer inde hand heeft. Zien dat Siebe toch zoveel beseft, en het ook liever anders wil, dat het hem ook triestig maakt , welk moederhart gaat daar niet van huilen.Ik hoop echt lieverd dat ik af en toe es iets kan betekenen, al is het even mee op die emotionele rollercoaster, wat dan ook..Zie jullie graag Dikke knuffel en kus
Hey
Ik begrijp jullie frustratie, want jammer genoeg (her)kennen wij dit verhaal. De rollercoaster voor alle partijen, de betonnen muur waar je tegenaan loopt en het handjevol personen die je begrijpen maar even machteloos zijn en kwaad op het systeem met de onpersoonlijke administratieve mallemolen die enkel met de papieren en niet met de mens rekening houden. Weet echter dat we een luisterend oor hebben en als jullie nood hebben aan een portie bemoediging, klop maar aan. Xxx
Lieve schatten, ik geef jullie morgen een extra dikke knuffel. Hoeveel keer wij al niet gezegd hebben dat jullie zo moedig en sterk zijn, jullie zaak, jullie kids, jullie klanten, jullie vrienden, …jullie verdriet en al die zorgen :(( Heel veel bewondering en respect heb ik voor jullie toppers. Hou van elkaar, liefde maakt de zorgen toch een beetje lichter <3 …en als we ook maar ietske kunnen doen, vraag het, hé !!!!!!! …of kom gewoon een dikke babbel doen X Love you to the moon and back