Ik ben niet iemand die graag met zichzelf te koop loopt. En al zeker niet als het over gezondheidsdingen gaat. Slechts een heel select groepje mensen weet dat mijn bloedwaarden niet altijd even schitterend zijn. Soit. Nu weten jullie het dus ook. Vaak een beetje te weinig bloed, maar de laatste tijd doodgewoon de helft tekort. In het het najaar wordt dat definitief verholpen maar voorlopig red ik me met af en toe een uitstap naar de dagkliniek voor een uurtje ijzerinfuus. Inmiddels weet ik dat er in het ziekenhuis 2 plekken zijn waar ik daarvoor terecht kan; op het verloskwartier en in het oncologisch dagziekenhuis. De dokter wist me te zeggen dat ze voor dergelijke zaken het oncologisch dagziekenhuis verkiezen boven het verloskwartier. Ik vond het raar, maar na eergisteren dus nog raarder.
Voor mezelf maakt het op zich niet veel uit, maar ik vond het bijzonder confronterend te beseffen dat ik in de ogen van de andere 3 dames in de kamer wellicht de lucky one was. Ik kreeg een zakje ijzer, met kans op een paar vervelende bijwerkingen. Zij een chemo-cocktail met de garantie op zware bijwerkingen.
Rechtover mij zat een dame die zomaar eventjes 3 fluo vloeistoffen tegelijk kreeg toegediend. Schuinover mij een lieve mevrouw met handschoenen aan. ‘Anders krab ik me kapot’ vertelde ze me. Naast mij lag een meisje van een jaar of 25 die met klare stem aan een vriendin vertelde dat ze palliatief was.
Slik. Daar zat ik dan, met mijn computer op mijn schoot, te werken, alsof het een fait-divers was. Het voelde ongemakkelijk. Natuurlijk was ik blij en opgelucht dat het ‘maar’ voor wat ijzer was, maar tegelijk kon ik niet anders dan mij heel erg klein voelen ten opzichte van de anderen in de kamer. Elk met hun eigen verhaal. Hun eigen parcours. Hun eigen lot. De geneeskunde kan veel. Iedereen zegt het. Wel, die gedachte heeft me wel geholpen, toen ik gisteren rond 22u doodmoe en een beetje misselijk op de zetel lag na een lange werkdag. Ik kan maar hopen dat die 3 dames het na hun chemo van eergisteren, goed stellen gisteren, vandaag en hopelijk nog heel veel dagen daarna.